Het ontstaan van Google

Google wordt door bijna iedereen met een computer dagelijks gebruikt, het bijna 12-jarige 'project' werd tot stand gebracht door twee studenten aan de Stanford University. Wat begon als een onschuldig studieproject breidde uit tot een bedrijf dat de wereld doet veranderen. Het geeft gratis relevante zoekresultaten en bezit het grootste computernetwerk van de wereld. De geschiedenis van dit bedrijf is minstens zo interessant als de mogelijkheid tot zoeken die het ons biedt. Alles begon in 1995 toen Sergey Brin en Larry Page elkaar voor het eerst ontmoeten. Sergey studeerde al 2 jaar aan de Stanford University en leidde Page en andere nieuwe studenten rond in de plexus. Door de interesse voor discussie die ze van thuis uit hadden meegekregen klikte het meteen. Al tijdens de rondleiding begonnen ze hevig te discussiëren, iets wat ze heel graag deden! Hieruit ontstond een enorm sterke vriendschap, ze weken geen seconde van elkaars zijde.

Waar Google ontstond

Later op het jaar, januari 1996 om precies te zijn, verhuisde de Larry en enkele anderen naar een nieuw gebouw. Het gebouw was gesponsord door William Gates, één van de oprichters van Microsoft, en hij hoopte hiermee enkele nieuwe supertalenten te kunnen lokken naar zijn bedrijf. Larry deelde een kamer met Sean Andersen, Ben Zhu, Lucas Periera en Tamara Munzner in het Gates 360 gebouw. Sergey had tot beides spijt een andere kamer maar hij was altijd te vinden in die van Larry. Dit leidde tot hevige discussies waardoor de andere verplicht werden te programmeren met hoofdtelefoon op.

Hoe hun projecten verenigde

Brin en diens mentor, Motwani, werkten aan MIDAS, Mining Data at Stanford. Het was de bedoeling om een manier te vinden om gemakkelijk bepaalde informatie uit een grote hoop data te kunnen filteren. Zo ontdekten ze dat het World Wide Web een grote rommelhoop was geworden. Geen enkele zoekmachine kon relevante zoekresultaten tonen. Ze rangschikte de zoekresultaten door het tellen van het aantal maal dat het woord in de webpagina voorkwam.

Page ontdekte op dezelfde moment een zoekmachine die iets beter en sneller was dan alle anderen; Altavista. Maar nog steeds waren de resultaten niet relevant genoeg. Hij zag dat Altavista ook de links van een bepaalde pagina bijhield en toonde naast de zoekresultaten. Page dacht dat het analyseren van deze links misschien wel tot een oplossing kon leidden en begon dit te onderzoeken. Al snel ondervond hij dat hij een enorme database nodig had om deftig onderzoek te kunnen voeren. Hij besloot om het ganse web op zijn computer te downloaden. Het downloaden duurde langer dan hij dacht en hij schatte dat het de universiteit 20.000 dollar zou kosten, elke keer als hij zijn crawler (het programma dat de webpagina's download) z'n werk liet doen!

In de loop van 1996 kwam Brin helpen. Page ontdekte dat het tellen van de links de relevantie van de zoekresultaten omhoog zou kunnen halen. Hij beschouwde een link naar een andere webpagina als een citaat ervan. Hij vergeleek dit met wetenschappelijke teksten. Hoe vaker zij geciteerd worden, hoe belangrijker zij worden. Uiteindelijk kwam hij er ook op dat sommige pagina's van grotere waarde waren dan andere en paste hij het systeem zo aan dat de website in een logische volgorde kwamen te staan. Hij noemde deze manier van rangschikken, PageRank, een combinatie van zijn naam en het werkwoord 'to rank'.

Begin 1997 brachten ze een prototype uit dat ze beschikbaar stelde binnen Stanford, ze noemde hun zoekmachine backrub, genaamd naar de links die het telde, Back-Links! Page, Brin en Motwani leverde alle drie ideeën om de zoekmachine te verfijnen.

Na Backrub komt Google

In de herfst van 1997 werd het tijd voor een nieuwe naam. Ze begonnen te brainstormen en Anderson schreef de namen op het bord maar niets was goed. Uiteindelijk stelde hij het woord 'Googleplex' voor waarop Larry zei: waarom niet gewoon Google? Googol is een enorm groot getal wat overeenkwam met de enorme database van 'Backrub'. Die avond nog registreerde Larry de naam Google.com. Maar de volgende ochtend ontdekte dat Larry een spelfout had gemaakt en liet dit aan hem weten. De naam Googol.com was natuurlijk al ingenomen en ze hebben er dan maar voor gekozen de naam Google te behouden.

Iedereen aan Stanford kende de zoekmachine ondertussen wel en dit zonder enige vorm van reclame. Mond-tot-mond-reclame is de manier waarop Google groot geworden is. Rond dezelfde tijd begon het Office of Technology van Stanford te werken aan een patent voor de PageRank-formule!

Een nieuwe naam dus ook een nieuwe layout maar omdat Brin geen geld had voor designer in te huren bleef het bij een simpel logo en een simpele website. Daarom was de website anders dan andere, nergens waren er banners te bespeuren. Ondertussen steeg het aantal gebruikers en kon de toenmalige server de hoeveelheid gebruikers nog maar moeilijk dragen, ze hadden meer computers nodig! Standford zag dat ze in geldnood zaten en schonk hen 10.000 dollar. Ze bouwden al hun computers zelf waardoor ze op een goedkope manier een enorm efficiënt netwerk konden oprichten. Nog steeds bouwt Google elke computer die zij gebruiken zelf.

Zoektechnologie verkopen

Nadat Brin een nieuwe layout en logo had gemaakt voor Google kwamen de jongens op het idee om hun zoektechnologie te gaan verkopen aan andere zoekmachines zoals Altaviste en Yahoo.

De eerste zoekmachine die ze gaan proberen te overtuigen is Altavista. Ze spreken hiervoor af met Paul Flaherty, de toenmalig Directeur Generaal van Altavista om te gaan eten in een restaurant. Ze hoopten dat Altavista 1 miljoen dollar zou betalen om hun zoektechnologie te mogen gebruiken. Altavista was namelijk de marktleider op het gebied van zoekmachines. Het bezat 54% van de markt.

De jongens konden Flaherty er wel van overtuigen dat hun zoektechnologie beter was dan die van Altavista en hij beloofde hen iets te laten weten. Twee weken later kregen ze negatief antwoord. Het moederbedrijf, Digital Equipement Corp, wilde niet dat mensen van buitenaf zich zouden gaan moeien met de zoekmachine. Ook door vele andere zoekmachines werden ze afgewezen.

Investeringsmaatschappij

Als tweede oplossing dachten de jongens investeringsmaatschappijen te overtuigen om te investeren in een nieuwe zoekmachine maar ook in deze sector was er zo goed als geen interesse. Yahoo topman gaf hen wel de tip om een eigen bedrijf op te richten.

Onze wereldverbeteraars waren niet ontmoedigd door de afwijzingen maar wel teleurgesteld. Ze twijfelde er op een bepaald moment zelf even aan of ze er wel mee moesten doorgaan. Ze beslisten om er toch mee door te gaan en Google verder te verbeteren. Ze ontwikkelden alweer een nieuw logo maar deze keer met GIMP, een freeware programma om afbeeldingen mee te maken. Uiteindelijk werd het GOOGLE! met het opvallende uitroepteken aan het einde net zoals YAHOO!

Eerste nieuwsbrief

In de lente van 1998 stuurde ze hun eerste echte nieuwbrief rond met de vraag om feedback (kritiek en bugs) door te sturen. Uit deze feedback ontstond de korte inhoud van de gezochte pagina's die nog steeds bij de zoekresultaten staat. Ze zaten nog steeds met de vraag of ze hogerop moesten gaan en Stanford moesten verlaten. Maar zonder geld was dit onmogelijk.

De oplossing

Eind augustus zaten ze op een dak van hun veranda te wachten op Andy Bechtolsheim. Ze hadden een afspraak kunnen regelen met deze grote investeerder via een docent, David Cherito. Hij bezitte heel wat kapitaal en zou Google kunnen helpen met het oprichten van een eigen bedrijf. Hij was oprichter van Sun Microsystems en vice-president van Cisco Systems.

Hij gebruikte zelf Altavista omdat er niet veel anders op de markt was. Hij irriteerde zich vaak aan de lage kwaliteit van de resultaten, een meevaller voor Brin en Page. Page probeerde hem de manier van werken bij Google uit te leggen. Hij sprak over goedkope computers die op een speciale manier met elkaar in een netwerk worden geplaatst en zo heel het web kunnen downloaden en indexeren. Het enige probleem dat de uitbreiding van Google in de weg stond was het tekort aan liquide middelen.

Grote risico's

Ondanks het feit dat andere zoekmachines verlies draaiden wou hij het wel riskeren om te investeren in Google. Hij zag wel iets in het project van de jongens. Langs de andere kant vertrouwde hij ook op collega's zoals David Cheriton, toen al een groot fan van Google. Na en demonstratie en een gesprek was hij overtuigd. Hij had veel bewondering voor hun manier van handelen. De jongens kozen voor computers in plaats van voor reclame. Dit bewees nog maar eens dat het ging om het resultaat en niet bepaald om het geld.

Na een kleine discussie omtrent advertenties kregen ze een cheque van 100.000 dollar. Er werd niet onderhandeld over de voorwaarden maar de cheque werd meteen overhandigd en Andy vertrok naar zijn volgende afspraak.

Pas twee weken later richten onze computerwonders Google op. Samen met het geld van familie en vrienden hadden ze een startkapitaal van 1 miljoen dollar.